ELİF GÖKKAYA

Ben de dedemin sayfasına yazayım bir şeyler dedim.
Nerden başlasam acaba? Hangisinden başlasam?
Dedemin çok torunu var. Ama içlerinden en şanslısı bizdik herhalde. Çünkü ona en yakın olan bizdik.
Sevgi olarak değil; mesafe olarak.. Yoksa Dedem, sevgi konusunda kimseyi birbirinden ayırmazdı.
Çok güzel çocukluk geçirdik. En güzel günlerimdi. Ben hiç çıkmazdım dedemlerden. Evimiz çok yakın ama ben hep oradaydım hiç eve gitmezdim. Dedem de hiç gurbete gitmezdi, hep köyde olurdu. Yaz kış hep yanımızda.
Ben, hep dedemin mesleğini merak ederdim. Acaba neydi? Hayvanlara o kadar güzel bakardı ki sadece saman,yem, su verip çıkmazdı onlarla konuşur, isim koyar, hatta bize kaşağı ile saatlerce tarattırırdı. İneklerin tüylerini çok iyi takip ederdim. Hayvanlar hastalansa (İnek, koyun, tavuk, arı farketmez) iğnesini ilacını her şeyini yapardı. Dedim ki dedem kesin veteriner. Ancak bir veteriner bu kadar iyi anlardı, bu kadar iyi bakar beslerdi. Adeta dillerini biliyordu sanki. Sadece kendi hayvanlarına değil herkesin yardımına koşardı. Birinin hayvanı kayboldu ya da dağda mı kaldı, insanlar dua etmesi için ona gelirdi ve o hayvan günlerce dışarda kalsa bile bir şey olmazdı. Kurt kuş dokunmazdı. Bunu nasıl yapıyordu ki?

Aslında benim dedem tarım işinde de çok iyiydi. Adeta taş yığını olan tarladan mahsül çıkarmak çok zordu hem de o zaman, o şartlarda taş yığını tarladan adeta bereket yağıyordu.
Bir bahçesi vardı dedemin.. Bana göre cennetten bir köşeydi. Bakımlı, yemyeşil, içinde meyve ağaçları ile dolu bir bahçe. Vişne, elma, armut, erik, o kadar güzeldi ki hatta bir kök elmadan iki farklı çeşit elma yetişiyodu. Bu dedemin emeğiydi. Evet anladım, Dedem kesin çiftçiydi ama nasıl olur? Başkasının bahçesine yardım etse para almazdı. Nasıl olurdu ki?

Bence benim dedem doktordu. Evet evet.. Kesin doktordu. Çünkü öyle hastalar geliyordu ki dedeme, kaç kişiye gözlerimle şahit oldum adam kızını kucağında getirdi, Dedem o kızı iyileştirdi. Bunu ancak bir doktor yapardı. Ben küçüktüm. Dedim ya, hiç çıkmazdım ordan. Merakımdan hep Dedemin yanında duruyordum. Kızın babası para verdi Dedem onu da almadı. Adam geldi, gidene kadar o kadar çok dua etti ki Dedeme, Annaneme, herkese saatlerce..

Dedem in mesleği oda değildi..
Benim Dedem öğretmendi.  Hem de herkesin öğretmeni..  Hiç yaş sınırı olmayan bir öğretmen.  Başta bizim öğretmenimiz. Herşeyi biliyordu. Sadece Kur’an-ı Kerim i değil; okulda işlediğimiz bütün dersleri, bütün konuları bile Dedemle yapardık. Evde o yardım ederdi.

Benim dedem her sabah kalkıp ve günün beş vakti camiye gider, herkesi Allah’ın huzuruna, namaza çağırırdı. Güzel olan ne varsa, insanlara öğretirdi.
En önemlisi de öğrettiği her güzel şeyi hayatında en güzel haliyle yaşayarak örnekleştiriyordu.

İşte benim dedem her şeydi. Benim dedem doktor, veteriner öğretmen, bahçıvan, usta, imam..

Benim dedem kanatsız bir melekti.  Küçükken sanki sihirli güçleri var derdim.
Dedem var, her şeyi bilir, bize birşey olmazdı ki..  O bizi her şerden, bütün kötülüklerden korurdu.

Böyle bir ailede büyüdüm işte..
ALİ HOCA NIN kızı, torunu diye bizi parmakla gösterirlerdi bizi. Dedem le bilirler di😔😔😔

Canım Dedem !
Seni anlatmaya kelimeler de yetmez; zaman da yetmez. Zaman ne de çabuk geçti Dede..
Geçen zamanda sadece anne olmak çok iyi..
Benim sizinle geçirdiğim zamanda kalsaydık Dede..
Büyümek hiç iyi değilmiş dede 😔😔😔
Büyüdükçe sevdiklerimizi kaybediyoruz (BABANNEM) (HALAM) (RAHİMİM) sonra sen DEDEM 😭😭😭

Şimdi sen yoksun.

Aynı senin gibi olan dayım var Dede..
Hep dua ediyorum: Allahım dayıma sağlıklı, uzun ömürler versin.
Çünkü dayım, senin kopyan Dede..
Senin yolundan geliyor.

İşte böyle.. Bence biz çook şanslıyız.  Seninle bir sürü anı biriktirdim;  anlatmalara doyulmayacak bir sürü anı, hatıra..😭😭😭🤲🤲
ALLAH razı olsun senden Dedeciğim..
Nurlar içinde uyu !  ❤️❤️❤️❤️